“செல்வம் இருந்தால் தெய்வம் நம்மிடம் வரும் என்று நினைக்கிறீர்களா?
இல்லை… ஒரு நாள் குபேரனே அதைக் கற்றுக் கொண்டான்!”
குபேரன் — செல்வத்தின் கடவுள்.
அவன் மிகுந்த பொற்கோட்டையிலும், வஜ்ரப் பீடத்திலும் வாழ்ந்தான்.
அவருக்கு ஒருநாள் அகந்தை வந்தது...
தான் தான் மிகப்பெரியவன் என்று எண்ணினான்.
ஒருநாள், தன் செல்வத்தைப் பெருமைப்படுத்தி,
சிவபெருமானை விருந்துக்கு அழைத்தான்.
செல்வம், வைரம், பொன்னால் அலங்கரித்த அரண்மனை!
அப்போது சிவன் சிரித்தார்…
அப்போது சிவன் புன்னகையுடன் கேட்டார்:
“பசியோடு வந்த குழந்தைக்கு உணவு போட முடியாத செல்வம்,
அது உனக்கு என்ன பயன் குபேரா?”..
அந்த வார்த்தை குபேரனின் மனதை அதிர வைத்தது!
அகந்தையை உடைத்தது.
அவன் உணர்ந்தான் —
செல்வம் இருந்தாலும் பக்தி, தானம், அன்பு இல்லையெனில் அது வெறும் பொன் மட்டும் தான்.
“பக்தியுடன் இருக்கும் செல்வமே புனிதம்!”